Utworzono: środa, 13, styczeń 2010 20:00 Pielęgniarstwo to jedna z nielicznych branż, w których wciąż jest więcej ofert niż kandydatów. Jeśli jednak chcesz pracować w tym zawodzie za granicą, oprócz świetnych warunków finansowych, czeka cię też szereg formalności– O tym, jaką renomą cieszą się pielęgniarki znad Wisły, najlepiej świadczy fakt, że pacjenci często sami proszą o opiekę polskiego personelu – mówi Dominika Piszczorowska z firmy rekrutacyjnej LSJ. Ze względu na niezłą znajomość języka angielskiego, najszybciej znajdują zatrudnienie w Wielkiej Brytanii i Irlandii, ale pracy mogą szukać nie tylko na Wyspach. Kadra z wyższym wykształceniem ma szansę na wyjazd do Belgii, Holandii, Norwegii czy Francji. Pielęgniarki po liceum medycznym oraz opiekunki znajdą natomiast zatrudnienie na terenie Niemiec, Austrii oraz Szwajcarii. Nabór do krajów Unii prowadzony jest praktycznie cały rok. Takie zapotrzebowanie na opiekę medyczną wynika w dużym stopniu z procesu starzenia się społeczeństw Europy Zachodniej. Ani kryzys, ani nawet wejście Rumunii do Wspólnoty nie zmniejszyło trwale zainteresowania polskimi kandydatkami. – Włoscy pracodawcy bardzo szybko przekonali się, że fachowością i przygotowaniem zawodowym nasz personel przewyższa koleżanki z Rumunii i znowu zgłaszali chęć współpracy – opowiada Piotr Lisiecki, właściciel firmy Perspektiva Doradztwo Personalne & Outsourcing pierwszy: uznanie dyplomuKażda osoba, która chce pracować w UE w zawodzie pielęgniarki (podobnie jak lekarza czy prawnika), musi zatroszczyć się o uznanie swoich kwalifikacji zawodowych. Niestety przepisy, które regulują tę kwestię są dość skomplikowane i nie przestają budzić kontrowersji. Każda z kandydatek do wyjazdu, która zdobyła tytuł magistra lub licencjat po 1 maja 2004 r. ma jasną sytuację – jej dokumenty uznawane są automatycznie. Gorzej, jeśli pielęgniarka broniła się przed tym terminem. Wówczas musi potwierdzić ciągłość zatrudnienia przez minimum trzy z ostatnich pięciu lat. W przypadku osób, które zdobyły dyplom w studium, obowiązuje kryterium przepracowania pięciu z ostatnich siedmiu lat. Niestety pielęgniarki, które ukończyły wyłącznie liceum zawodowe mogą ubiegać się o nostryfikację dopiero po podniesieniu swoich kwalifikacji. To jednak nie koniec wymagań, które różnią się w zależności od kraju Wspólnoty. Aby znaleźć zatrudnienie w Wielkiej Brytanii, należy zarejestrować się w brytyjskiej Izbie Pielęgniarek i Położnych (NMC). W Holandii jej odpowiednikiem jest organizacja RIBIZ (BIG REGISTER). Jeśli panie wybierają Włochy, „papiery” załatwiają w tamtejszym Ministerstwie Zdrowia i Izbie Pielęgniarskiej. Ile trwają wszystkie formalności? Najłatwiej mają te pielęgniarki, które posiadają już potwierdzenie uznania dyplomu i wcześniej pracowały za granicą – wtedy posadę mogą zdobyć od ręki. W przeciwnym wypadku skompletowanie potrzebnych zaświadczeń trwa zazwyczaj od 2 do 6 miesięcy w zależności od kandydata i oferty. Do tego dochodzi jeszcze okres szkoleń organizowanych przez każdą z w szpitalu nie dla wszystkichSwoje zatrudnienie na obczyźnie zaczynają zazwyczaj od posady w domach opieki, w których nie jest wymagane doświadczenie w zawodzie w danym kraju. To pozwala im na zdobycie pewności siebie w kontaktach z obcojęzycznym pacjentem i oswojenie się z nowym stylem pracy. – Kiedy język przestaje być barierą i znika ryzyko nieporozumień w komunikacji, kandydatki mogą starać się o posadę w szpitalach i klinikach – wyjaśnia Marzena Jaglińska z Agencji Pracy Koncepcja. Bo pod tym względem zasady we wszystkich krajach są takie same – personel medyczny musi posługiwać się miejscowym językiem w stopniu komunikatywnym. W zawód pielęgniarki wpisany jest przecież kontakt z pacjentem. Furtką dla kobiet, które boją się bariery językowej są specjalne kursy organizowane przez biura zatrudnienia lub bezpośrednio przez pracodawcę. – W Adecco, podczas gdy my staramy się o nostryfikację dyplomów, kandydaci uczestniczą w 16-tygodniowym kursie języka norweskiego – informuje Agata Gołąb, recruitment manager firmy. Pielęgniarkę, która opanowała specjalistyczne słownictwo czeka podobny zakres obowiązków, jak nad Wisłą. Do jej codziennych zadań należy zazwyczaj przygotowywanie raportu z dyżuru nocnego, nadzorowanie podawania leków, zmiana opatrunków czy pobieranie krwi. – Panie, które wyjeżdżają do Francji są zaskoczone tylko jednym – ilością papierkowej pracy, którą muszą wykonać – przestrzega Magdalena Kubiś, koordynator regionalny na Polskę firmy EXTEREA zastrzyk gotówkiZarobki w tym zawodzie zależą od miejsca pracy i wcześniejszego doświadczenia. Najsłabiej sytuacja przedstawia się w Holandii. Tam na starcie pielęgniarki, które pracują w domach opieki bez uznania dyplomu lub w pielęgniarstwie środowiskowym mogą liczyć na 1,2–1,4 tys. euro (5–5,8 tys. zł). Lepiej jest w szpitalach, gdzie pensja waha się zazwyczaj od 1,4–2,5 euro (5,8–10 tys. zł). Podobnie sprawa wygląda we Włoszech, gdzie po odliczeniu podatków i ubezpieczenia pielęgniarki zarabiają na czysto ok. 1,8–2 tys. euro (7,4–8,2 tys. zł). W trochę lepszej sytuacji są kobiety, które wyjeżdżają do Belgii. – Dla przykładu, jeden z naszych klientów oferuje „białemu personelowi” wynagrodzenie od 1850 do 2,1 tys. euro (7,6–8,7 tys. zł) brutto i dodatek w wysokości 15 proc. za pracę na zmiany. Daje to średnio kwotę od 1,4 do 1,6 euro (5,8–6,6 tys. zł) netto na miesiąc i wzrasta z czasem – mówi Hanna Grochowska, managing director w Link2europe. Oprócz podstawowego wynagrodzenia, każda wyjeżdżająca tam Polka może liczyć na dwie dodatkowe pensje rocznie (tzw. premia roczna oraz dodatek wakacyjny), a także bonusy za przepracowane noce i talony żywnościowe. Jeśli Polki wybiorą niemieckiego pracodawcę, ich miesięczna gaża wyniesie ok. 2,5 tys. euro (10 tys. zł), na Wyspach – od 9,5 do 12 funtów (45–57 zł) za godzinę, zaś w sąsiedniej Irlandii mniej więcej 3,5 tys. euro (14,5 tys. zł). Rajem dla personelu medycznego wydaje się być Norwegia. Początkowa stawka dla osób, które rozpoczynają tam pracę to 155 koron brutto za godzinę, co daje – astronomiczną, jak na polskie realia – kwotę 74 zł brutto za godzinę. – Zarobki te wzrastają wraz z kompetencjami językowymi – po 3, 6, 12 i 24 miesiącach, za każdym razem o minimum 5–10 koron brutto za godzinę – dodaje Agata Gołąb. Wysoka pensja to jednak nie koniec przywilejów za granicą. Prawie każda oferta pracy dla pielęgniarek w UE wiąże się z zapewnieniem zakwaterowania lub pomocą w znalezieniu lokum. Zazwyczaj panie mogą zamieszkać w budynku socjalnym lub w lokalu wynajętym przez pracodawcę na potrzeby pracowników. Takie kontrakty z pielęgniarkami podpisywane są na minimum 6 miesięcy, a nierzadko na 2 lata. – Zazwyczaj po tym okresie przychodzi czas na decyzję: albo przenoszę całe życie (dzieci, męża) do innego kraju, albo wracam do Polski – podsumowuje Piotr dokumentów, które należy przedłożyć w celu podjęcia legalnej pracy za granicą:1. Kopia dyplomu ukończenia wyższej uczelni (studia licencjackie lub magisterskie).2. Oficjalne tłumaczenie dyplomu lub dyplom europejski – Skan dowodu osobistego (obustronnie) lub Zaświadczenie o niekaralności wydawane przez sąd (nie starsze niż trzymiesięczne).5. Wykaz programu studiów potwierdzony przez Ministerstwo Prawo do wykonywania zawodu (wydawane przez Izbę Pielęgniarską).7. CV w języku angielskim z opisem przebiegu zatrudnienia, staży i Zaświadczenie o kwalifikacjach do wykonywania zawodu pielęgniarki poza granicami kraju (wydawane przez Izbę Pielęgniarską).9. Zaświadczenie o przebiegu pracy zawodowej (wydawane na podstawie świadectw pracy przez Okręgową Izbę Pielęgniarek i Położnych).

ile zarabia pielegniarka w chorwacji